Όταν είχα πιεί τη μισή Λισαβόνα σε αλκόολ και κοιμήθηκα ανάσκελα, ένοιωθα τον Τάγο μέσα μου ήσυχο αφούσκωτο με όλα τα ομιχλοφώτα να κάνουν υγρασιακά τζζζ τζζζζ. Όταν γύρισα στο πλάι, τα φώτα έσβησαν, ο Τάγος φούσκωσε, θυμήθηκε οτι πρέπει να ενωθεί με τον Ατλαντικό, σήκωσε ένα, δύο, τρία κύματα. Ξέρασε αντί για μένα. Ήταν 2009, εγώ λίγο μικρή κι άμαθη στα ποτά, εκείνος μαθημένος πάντα στις μικρές ανόητες δυστυχομεθυσμένες.
