Αγαπημένοι μου Άλβαρο και Άλβαρο δεν μπορώ να μη σας γράψω πάλι αφού εσείς είστε ο,τι έχω κι ο,τι είχα απο τότε που... Εσείς που γεννηθήκατε με τρεις μέρες διαφορά, εσείς που με φιλήσατε με τρεις ώρες διαφορά, εσείς που με σώσατε ο καθένας με τον τρόπο του, αλλά τελικά με τον ίδιο τρόπο. Με όσα γράφατε για μένα τις νύχτες κρυφά η φανερά στα δωμάτιά σας. Είστε σαν δυο παιδιά μου που σας έκανα να αγαπηθείτε και ξέρω πως και μόνο γι αυτό θα με αγαπάτε για πάντα. Ξέρω πως πλέον βρήκε ο ένας ακριβώς αυτό που ζητούσε. Οι δυο ευφυίες μου, μέσα στο σπίτι μου κι οι δυο, μέσα στο κεφάλι μου, στη Rua dos Douradores όλοι μαζί να περπατάμε κι όταν τελειώνει να κάνουμε στροφή και πάλι πίσω όλο το δρόμο που δεν τελειώνει, γιατί η ζωή βρίσκεται εκεί. Λατρεμένε μου Άλβαρο, ξέρω οτι είσαι θυμωμένος σήμερα κι οι εφημερίδες σε χώσανε στα βρωμερά τους μπεστ σέλερς. Μπεστ σέλερ στο νούμερο 8 καψερέ μου, μαζί με όλους εκείνους που απεχθάνεσαι, να σε διαβάζουν όλοι εκείνοι που απεχθάνεσαι. Ξέρω οτι θυμώνεις αλλά ξέρω πως σε πολύ λίγο δεν θα σε νοιάζει γι αυτό μπορώ να αλλάξω ήρεμα τη γάζα μου χωρίς να περιμένω να κουνήσεις πιάτα στο νεροχύτη όπως τότε που άκουγες τον άλλο μου Άλβαρο να σου μιλάει. Αγαπημένε μου Άλβαρο, είσαι ο σούπερ Πεσσόα μου, και ξέρεις να οδηγάς ελικοπτερα και σε περιμένω να ρθεις να με πάρεις να πετάξουμε όπως στα ονειρά σου. Να πετάξουμε πάνω απο την κοιλάδα που τη φοβάμαι γιατί θα μου πέσει ο βράχος στο κεφάλι. Να φτάσουμε στο δωμάτιο της φασαρίας, και να περιμένουμε το σαββατόβραδο να μου τον χώσεις γρήγορα για να προλάβουμε μη μας πιάσουν στα πράσσα όπως τότε που παραλίγο που ακόμα το σπέρμα στέγνωνε πάνω μου κι έπρεπε να είμαι ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Τρεις μέρες σου γράφω. Τρεις μέρες σας γράφω, κρατάει πολύ αυτό το γράμμα κι ας μη λέει τίποτα. Μακάρι να ήμουν σαν εσάς που μπορείτε να πείτε το σύμπαν σε μερικές γραμμές. Δεν είμαι το ξέρω όμως είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο που σας έκανα να καταλάβετε οτι αν δεν υπήρχα, δεν θα ερωτευόσασταν. Είμαι η αλυσίδα σας κι η προξενήτρα σας. Είστε ο αέρας μου, οι γάζες μου , το φάρμακό μου. Είστε το αντιβιοτικό μου σύμπαν, είμαι η arixtra σας. Σας λατρεύω και τους δυο μέχρι το βουνό...Άλβαρο; Είμαι το μέλλον ναι μόνο αν έχω εσένα στο παρόν...Υ.γ: σιχαίνομαι τα υστερόγραφα, είναι πάντα ψέμματα. Αν δεν ήταν θα καθόντουσαν εκεί μαζί με τα άλλα γράμματα...
