1469- 1524 (Ωδή και παρωδοί στη Λισαβόνα)
Φοράω τα καλά μου ρούχα για σένα Λιζζμπο(ύ)α που ποτέ δεν θα σε πω όπως πρέπει.
Κάνω πρόβες όλη τη ζωή για να φωνάζω και να με ακούς.
Πώς να με ακούσεις αφού δεν είπα ποτέ σωστά το όνομά σου;
Θυμάσαι την πρώτη φορά που σε βρήκα; Ζούσε ο Καμόες κι ο Άλβαρο κι οι εβδομηντατόσοι του.
Ζούσαν όλοι εκτός απο μένα.
Ανοίγω σελίδες, υπάρχει σφάλμα στη σελίδα, όχι, υπάρχει σφάλμα στους ανθρώπους, είστε σφάλμα,
γέροι, νέοι, γυναίκες, άντρες, πόδια, κατσαρόλες και πλατείες είστε σφάλμα.
Είστε μια ράγα κι εγώ το τραμ, είμαι όλη η Εστρελα, και η γραμμή Martim Moniz, σας πατάω, σας ισοπεδώνω, σας λειαίνω, μου κόβετε το ρεύμα, βγαίνω απ' έξω, με βάζω στη μπρίζα και συνεχίζω να σας πατάω στις ανηφόρες, στις κατηφόρες.
Ξέρω τί παπούτσια πρέπει να φοράω όταν σε περπατάω Lisboa, εκεί έπρεπε να σπάσω τα πόδια μου, τη λεκάνη μου, τα χέρια μου κι όλα θα κολλούσαν πάλι, θα κολλούσαν χωρίς εγχείρηση, με σιρόπι απο pasteis de nata, θα κολλούσαν όλα, για σένα θα φορούσα το aircast όλο τον Αύγουστο Lisboa, θα το φούσκωνα και θα ίδρωνα με ατλαντικό ιδρώτα, η θάλασσα δεν είναι μπλε, την έχω βάλει σε ποτήρι και είδα την κοροϊδία της.
Ψέματα σας λένε οι ποιητές ρε μαλάκες δεν είναι μπλε, αρκεί να τη βάλετε σε ένα ποτήρι. Η θάλασσα είναι άσχημη. Μόνο ο ατλαντικός υπάρχει και όποιος τον προσβάλει και του πει πως είναι μπλε θα χει να κάνει μαζί μου. Γκρι είναι πάντα γκρι είναι οι σωστές θάλασσες, αυτές που λένε αλήθεια, τις βάζεις σε μπουκάλι και πάλι γκρι είναι κι εχουν μέσα φουστάνια με αίματα, παπούτσια του χορού, και σπασμένα γυάλινα ψαράκια, υπολλείματα απο batata frita κύριε πρέσβη μας κακομαθαίνετε.
Εγώ σε ανακάλυψα Lisboa μόνη μου. Vasco da Gama ακούς; Βρήκες την Ινδία βλάκα κι εγώ πρόλαβα και βρήκα τη Λισαβόνα που δε γύρισες να την κοιτάξεις όταν έφευγες. Εϊμαι πιο Vasco da Gama απο σένα, κι oι γέφυρες έχουν τ' όνομά μου, δε σε χωνεύω κι αποκλείεται να έπινες κι εσύ φραπέ pastelaria στις τέσσερις το πρωί. Vasco da Gama αυτό που βρήκες εσύ δεν το είχε χάσει κανείς, αυτό που βρήκα εγώ το είχαν χάσει όλοι οι άνθρωποι και δεν το ήξερε κανείς, ούτε κανείς ποτέ θα το μάθει.
Ψέματα, το ήξερε ένας που το είχε βρει λίγο πριν απο μένα κι ένας ακόμα που το έμαθε λίγο μετά απο μένα. Ναι σκάστε κατσαρόλες, πάλι γι αυτούς τους δυο θα πω, δεν έχω άλλους. ΕΚείνος που μου τα μαθε όλα, για να πάω να βρω τον άλλο να του τα μάθω όλα.
ΕΜείς είμαστε η Αγία Τριάδα, Vasco da Gama ζήτα συγνώμη απο τη Λισαβόνα τώρα. Λισαβόνα συγχώρεσέ όλους εκείνους που σε βάζουν σε κυριακάτικες εφημερίδες, συγχώρα τα λεωφορεία με τις διαφημήσεις TAP, συγχώρα όλους εκείνους που σε έμαθαν χωρίς να ξέρουν οτι είσαι ότι έλειπε πάντα. Κάντο για μένα, ή για κείνον, ή για κείνον! Έλα πες τους πως τους συγχωρείς μα δεν τους θέλεις κοντά σου. Μόνο εκείνον μη συγχωρείς. Ο κύριος μέγκατσάνελ τσίμας, στο μπραζιλέιρα, άλουστος μπροστά απο τον εκείνο που σας γαμάει όλους. Τσίμα αν σε βρω ποτέ στη Rua Augusta θα σε βάλω να φας όλον τον schwarzkopf του κόσμου. Όλοι έξω αποδω, έξω, θα σας χώσω στην Prazeres γιατί είστε όλοι νεκροί. Μην μας ενοχλείτε κι εγώ δεν θα σας ενοχλήσω το υπόσχομαι. Αφήστε με να κατεβαίνω μόνη την απότομη Rua do Alecrim και να σπαω τα οστά μου.
Ο απένταντι θέλει να μου πουλήσει ανατομικά παπούτσια σαραντατέσσερα ευρώ. Σκάσε χοντρέ φαρμακοποιέ, αντί να είσαι χαρούμενος που σου κάνουμε την τιμή να πουλάς ντακταρίν απέναντι απο τη μοναδική pastelaria που θα έχεις την ευκαιρία να δεις σε όλη τη ζωή σου, θέλεις να φας τα λεφτά μου. Μάθε πως όταν γινω καλά θα έρθω να σου ξεφουσκώσω την κοιλιά με το τακούνι μου.
Δε με αφορά τίποτα και κανείς πια. Στρίβω και γράφω παράλληλα, σου παίρνω δώρα, να τώρα πάλι έρχονται τα γενέθλιά σας κι εγώ θέλω να σας γεμίσω με δώρα και τους δυο. Θέλω να χαρίσω τον έναν στον άλλο. Πρέπει να βρω τρόπο να το κάνω. Σταμάτα να μου φωνάζεις, κόβε ίσια φωνάζεις, αγάπα με ίσια φωνάζω εγώ.
Μια μέρα στο τέλος της Λισαβόνας θα έρθω και θα σου δώσω εκατό εσκούδος για να μου γράψεις την καλύτερη ταμπακαρία του κόσμου.
Λίγο μετά θα αποχαιρετήσω επίσημα, με χαρτιά και υπογραφές και sim τον κόσμο που έτσι κι αλλιώς μας είναι αχρείαστος.
Rua do Tsakalof
9/6/2011
Φοράω τα καλά μου ρούχα για σένα Λιζζμπο(ύ)α που ποτέ δεν θα σε πω όπως πρέπει.
Κάνω πρόβες όλη τη ζωή για να φωνάζω και να με ακούς.
Πώς να με ακούσεις αφού δεν είπα ποτέ σωστά το όνομά σου;
Θυμάσαι την πρώτη φορά που σε βρήκα; Ζούσε ο Καμόες κι ο Άλβαρο κι οι εβδομηντατόσοι του.
Ζούσαν όλοι εκτός απο μένα.
Ανοίγω σελίδες, υπάρχει σφάλμα στη σελίδα, όχι, υπάρχει σφάλμα στους ανθρώπους, είστε σφάλμα,
γέροι, νέοι, γυναίκες, άντρες, πόδια, κατσαρόλες και πλατείες είστε σφάλμα.
Είστε μια ράγα κι εγώ το τραμ, είμαι όλη η Εστρελα, και η γραμμή Martim Moniz, σας πατάω, σας ισοπεδώνω, σας λειαίνω, μου κόβετε το ρεύμα, βγαίνω απ' έξω, με βάζω στη μπρίζα και συνεχίζω να σας πατάω στις ανηφόρες, στις κατηφόρες.
Ξέρω τί παπούτσια πρέπει να φοράω όταν σε περπατάω Lisboa, εκεί έπρεπε να σπάσω τα πόδια μου, τη λεκάνη μου, τα χέρια μου κι όλα θα κολλούσαν πάλι, θα κολλούσαν χωρίς εγχείρηση, με σιρόπι απο pasteis de nata, θα κολλούσαν όλα, για σένα θα φορούσα το aircast όλο τον Αύγουστο Lisboa, θα το φούσκωνα και θα ίδρωνα με ατλαντικό ιδρώτα, η θάλασσα δεν είναι μπλε, την έχω βάλει σε ποτήρι και είδα την κοροϊδία της.
Ψέματα σας λένε οι ποιητές ρε μαλάκες δεν είναι μπλε, αρκεί να τη βάλετε σε ένα ποτήρι. Η θάλασσα είναι άσχημη. Μόνο ο ατλαντικός υπάρχει και όποιος τον προσβάλει και του πει πως είναι μπλε θα χει να κάνει μαζί μου. Γκρι είναι πάντα γκρι είναι οι σωστές θάλασσες, αυτές που λένε αλήθεια, τις βάζεις σε μπουκάλι και πάλι γκρι είναι κι εχουν μέσα φουστάνια με αίματα, παπούτσια του χορού, και σπασμένα γυάλινα ψαράκια, υπολλείματα απο batata frita κύριε πρέσβη μας κακομαθαίνετε.
Εγώ σε ανακάλυψα Lisboa μόνη μου. Vasco da Gama ακούς; Βρήκες την Ινδία βλάκα κι εγώ πρόλαβα και βρήκα τη Λισαβόνα που δε γύρισες να την κοιτάξεις όταν έφευγες. Εϊμαι πιο Vasco da Gama απο σένα, κι oι γέφυρες έχουν τ' όνομά μου, δε σε χωνεύω κι αποκλείεται να έπινες κι εσύ φραπέ pastelaria στις τέσσερις το πρωί. Vasco da Gama αυτό που βρήκες εσύ δεν το είχε χάσει κανείς, αυτό που βρήκα εγώ το είχαν χάσει όλοι οι άνθρωποι και δεν το ήξερε κανείς, ούτε κανείς ποτέ θα το μάθει.
Ψέματα, το ήξερε ένας που το είχε βρει λίγο πριν απο μένα κι ένας ακόμα που το έμαθε λίγο μετά απο μένα. Ναι σκάστε κατσαρόλες, πάλι γι αυτούς τους δυο θα πω, δεν έχω άλλους. ΕΚείνος που μου τα μαθε όλα, για να πάω να βρω τον άλλο να του τα μάθω όλα.
ΕΜείς είμαστε η Αγία Τριάδα, Vasco da Gama ζήτα συγνώμη απο τη Λισαβόνα τώρα. Λισαβόνα συγχώρεσέ όλους εκείνους που σε βάζουν σε κυριακάτικες εφημερίδες, συγχώρα τα λεωφορεία με τις διαφημήσεις TAP, συγχώρα όλους εκείνους που σε έμαθαν χωρίς να ξέρουν οτι είσαι ότι έλειπε πάντα. Κάντο για μένα, ή για κείνον, ή για κείνον! Έλα πες τους πως τους συγχωρείς μα δεν τους θέλεις κοντά σου. Μόνο εκείνον μη συγχωρείς. Ο κύριος μέγκατσάνελ τσίμας, στο μπραζιλέιρα, άλουστος μπροστά απο τον εκείνο που σας γαμάει όλους. Τσίμα αν σε βρω ποτέ στη Rua Augusta θα σε βάλω να φας όλον τον schwarzkopf του κόσμου. Όλοι έξω αποδω, έξω, θα σας χώσω στην Prazeres γιατί είστε όλοι νεκροί. Μην μας ενοχλείτε κι εγώ δεν θα σας ενοχλήσω το υπόσχομαι. Αφήστε με να κατεβαίνω μόνη την απότομη Rua do Alecrim και να σπαω τα οστά μου.
Ο απένταντι θέλει να μου πουλήσει ανατομικά παπούτσια σαραντατέσσερα ευρώ. Σκάσε χοντρέ φαρμακοποιέ, αντί να είσαι χαρούμενος που σου κάνουμε την τιμή να πουλάς ντακταρίν απέναντι απο τη μοναδική pastelaria που θα έχεις την ευκαιρία να δεις σε όλη τη ζωή σου, θέλεις να φας τα λεφτά μου. Μάθε πως όταν γινω καλά θα έρθω να σου ξεφουσκώσω την κοιλιά με το τακούνι μου.
Δε με αφορά τίποτα και κανείς πια. Στρίβω και γράφω παράλληλα, σου παίρνω δώρα, να τώρα πάλι έρχονται τα γενέθλιά σας κι εγώ θέλω να σας γεμίσω με δώρα και τους δυο. Θέλω να χαρίσω τον έναν στον άλλο. Πρέπει να βρω τρόπο να το κάνω. Σταμάτα να μου φωνάζεις, κόβε ίσια φωνάζεις, αγάπα με ίσια φωνάζω εγώ.
Μια μέρα στο τέλος της Λισαβόνας θα έρθω και θα σου δώσω εκατό εσκούδος για να μου γράψεις την καλύτερη ταμπακαρία του κόσμου.
Λίγο μετά θα αποχαιρετήσω επίσημα, με χαρτιά και υπογραφές και sim τον κόσμο που έτσι κι αλλιώς μας είναι αχρείαστος.
Rua do Tsakalof
9/6/2011
